Είναι ένα κτiριο κλασικό δείγμα αρχιτεκτονικής του τέλους της δεκαετίας του ’80- αρχές ’90, δίχως μεταμοντέρνες επιρροές με κύρια στόχευση την ανάδειξη μίας σαφούς γεωμετρίας και καθαρών όγκων. Η κύρια συνθετική του ιδέα είναι η ανάπτυξη ενός παραλληλόγραμμου μαρμάρινου όγκου ο οποίος στηρίζεται σε υποστυλώματα με ποικίλο ελεύθερο ύψος. Η υπόλοιπη ογκοπλασία του κτiρίου συμπληρώνεται από έναν κάθετο παραλληλόγραμμο όγκο ο οποίος διαπερνά το σύνολο της κατασκευής. Αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος για τον ιδιαίτερο σχεδιασμό για την εποχή του, για τον χώρο υποδοχής-εισόδου όπου ξεχωρίζει το κεντρικό κλιμακοστάσιο με την πρισματική γυάλινη οροφή του που διαχέει φυσικό φωτισμό στο χώρο.

φωτογραφία: αρχείο αρχιτέκτονα